Oplaadstation Kopwerk / Schooltij
Tips van Tjallina Liebregts en Leonie de Haan
Tjallina gaat naar The Analogues!
Van een boek kan ik altijd ontspannen, heerlijk uren lezen en daarbij de tijd vergeten en soms zelfs een wekkertje zetten zodat ik niet te laat kom om mijn twee dochters op te halen. Vaak lees ik meerdere boeken tegelijkertijd en wissel ik het lezen in een spannende detective af met een mooie roman. Op mijn nachtkastje ligt nu het boek Het stof dat van dromen valt van Louis de Bernieres. Het is een familieroman tegen de achtergrond van de Eerste Wereldoorlog. Het is mooi en meeslepend en de historische details geven het boek een extra gelaagdheid voor mij mee.
Abbey Road
Naast lezen luister ik graag naar muziek en ga graag naar concerten. Ik heb een brede muzieksmaak en hou van Bob Dylan tot Metallica en van de liedjes van Bløf tot de chansons van Patrick Bruel. Het concert waar ik het meest naar uitkijk dit jaar is de vertolking van het album Abbey Road door the Analogues. De analogues zijn een Nederlandse tributeband van de Beatles. Zij hebben zich tot doel gesteld om het latere werk van de Beatles, dat zij zelf nooit live hebben gespeeld, op de originele instrumenten uit te voeren. Qua uiterlijk lijken ze in niets op de Fab Four, maar doe je ogen dicht en het is alsof je de late Beatles hoort spelen. Na het zien van hun theatertournees van de platen Magical Mystery Tour, Sgt Peppers Lonely Hearst Club Band en The white Album, kijk ik reikhalzend uit naar Abbey Road, 50 jaar nadat het originele album in winkels verscheen.
Zoutelande
Tenslotte ben ik graag aan het strand te vinden in elk jaargetijde. Met het zand tussen je voeten en de zilte zeelucht in je neus ziet het leven er altijd een stuk rooskleuriger uit. Natuurlijk zijn de stranden hier in de omgeving ook mooi, maar als ik mag kiezen vind je me aan het Zeeuwse strand in Zoutelande, een plaats die een speciaal plekje heeft in mijn hart. Ik kom hier al van kinds af aan en het zien van het licht van de vuurtoren van Westkapelle als we aan komen rijden geeft mij iedere keer opnieuw het gevoel van thuiskomen.
Waar Leonie blij van wordt…
Ik laad mij op wanneer ik thuis in de keuken sta en even door het keukenraam naar buiten kijk. Een groot deel van het jaar hangt in de Goudenregen vlak voor het raam een vetbolletje of pindazakje. Wanneer mijn oog wordt getrokken door een kleine huismus of grappig springend koolmeesje dat speels van de ene op de andere tak hipt, word ik blij. Ik word blij omdat het beeld me even laat glimlachen, er even voor zorgt dat wat ik aan het doen ben er niet meer toe doet. alles kan en mag even wachten. Ik laat me afleiden en geniet.
Ontmoeting en bezinning
Twee tot driemaal per week wandel ik met één of twee buurvrouwen een vast rondje door de wijk. We bespreken en delen onze dagelijkse beslommeringen, onze zorgen en ons plezier. Deze vaste momenten van ontmoeting zijn ook momenten van bezinning doordat een ander vragen stelt die je anders naar je eigen situatie laten kijken. Ook de belevenissen en verhalen van de anderen maken mij rijker. Ik verbaas me, geniet en ondertussen lopen we ook nog!
Laatste spelletje
Een derde moment waarvan ik energie krijg is ook dicht bij huis. Als gezin spelen wij regelmatig een gezelschapsspelletje. Dat gaat vaak gepaard met veel drukte en lawaai. De strijd begint al met de vraag welk spel we gaan spelen. Niet iedereen heeft dezelfde voorkeur, de spellen wisselen elkaar geregeld af, tenzij er nog een revanche op de vorige keer moet worden genomen. Het is heerlijk om te zien hoe er met elkaar samengespeeld en gestreden wordt, vaak onder het genot van een drankje en een hapje. En op de één of andere manier wordt er altijd meerdere keren aangekondigd dat nu ‘echt het laatste spelletje’ wordt gespeeld.
Juist deze kleine dingen laten me beseffen dat er meer is in het leven dan de dagelijkse bezigheden, zowel thuis als op school. Het gaat om op waarde schatten van het moment, de ontspanning en de onderlinge verbondenheid, waar ik energie van krijg.
