Vertrouwen

Joyce Koopman over Autopoiesis:

Autopoiesis is voor mij: kinderen verantwoordelijk maken voor hun eigen keuzes. Het ene kind heeft hier meer begeleiding bij nodig dan de ander. De een heeft veel feedback nodig, de ander veel oefening en weer een ander wil graag begeleid inoefenen of juist stoeien met nieuwe lesstof. Kinderen elkaar laten helpen vind ik heel belangrijk. Je leert vaak meer van het aan een ander uitleggen dan het alleen zelf toepassen.

Daarnaast is vertrouwen hebben in kinderen heel belangrijk. Kinderen zijn in staat om zelf aan te geven of zij iets al wel of nog niet kunnen. Juist dat moet een leerkracht zien. Kinderen voelen en ervaren dan dat je hen kent en vertrouwen in hen hebt. Als je naar kinderen toe uitspreekt dat je vertrouwen in ze hebt, gaan ze zelf ook met vertrouwen en motivatie aan de slag omdat ze weten dat jij ze vertrouwt.


Grote stap in eigenaarschap

Als ik een kind vertel wat het de hele dag van minuut tot minuut moet doen, zie ik ongeïnteresseerde kinderen. Wanneer ik kinderen uitdaag om een opdracht op een door hen gekozen en passende manier uit te voeren, zie ik gemotiveerde kinderen die met plezier aan het werk gaan en vaak ook nog hun werk binnen de gestelde tijd en verwachtingen af hebben.

Dit is een grote stap in het eigenaarschap binnen de groep die ik nu heb. Er valt nog veel meer winst te behalen, ik zie het dus op de lange termijn als een kleine stap. Daarnaast ben ik mij ervan bewust dat deze kleine stap nodig is om een volgende grotere stap te zetten.

Trots
De bijeenkomsten met Guus Geisen zorgen dat we als team geïnspireerd raken en een andere mindset aan het ontwikkelen zijn. Als ik voor mijzelf spreek, is het durven loslaten en het vertrouwen hebben in kinderen het allerbelangrijkste. Kinderen eigenaar laten worden van hun eigen leerproces. Kinderen laten weten dat zij fouten mogen maken en dat ook ik fouten maak. Wanneer ik een fout maak, bespreek ik dat ook bewust. Door kinderen los te laten en te vertrouwen zie ik de kinderen groeien.


Ik merk dat de kinderen in mijn groep zich anders gaan gedragen. Ze zijn opener, durven keuzes te maken en houden zich aan de gemaakte afspraken. Als ik dit merk, voel ik mij trots.